Arçelik Servis Bornova

bazen mala bağlıyorum. sebebi basit. sürekli ama sürekli birşeyleri bekliyoruz sanırım. gün başlıyor, akşam olsa da mesai bitsin diye bekliyoruz. akşam oluyor, uyusak diyoruz. sonra yılbaşını bekliyoruz, sonra yazı.. sonra bayram tatilini belki de... ama dönüp baktığımda hatırlayamadığım günlerim varmış gibi geliyor. hep birbirlerini takip eden, hep tekrar eden.. sonra daha eskiye lise yıllarıma gitmeye çalışıyorum. hiç yaşamamışım gibi. çok mu unutkanım diye sorguluyorum. zaman çabuk mu geçiyor yoksa biz mi çabuklaştırmak için beklenti içine giriyoruz. bu acele neden diyorum. durmak istiyorum öylece birşey beklemeden.. daha dün bisikletime biniyordum, şimdi arabam gelsin diye sabırsızlanıyorum. yarın ev alayım dicem. sonra belkide doğum yapan eşimi beklicem, doğumhane önünde.. ulan tamam herşey normal seyrinde ama bana neden çok hızlı geçiyor gibi geliyor? harcıyor muyum yoksa ömrümü? benden sonrakilere bırakabileceğim ölümsüz ne var diyorum. fotoğraf çekmeyi sevdiğim halde beni zengin etmeyecek ama ses getirecek birşey neden yapmıyorum ya da yapmak için çabalamıyorum diyorum. öylece ölüp gideceğim sanırım. ya da bu sıralar sabah 5 buçukta başladığım gün, akşam 9-10 gibi bittiği için mi bu kadar melankolik takılıyorum. eve gidiyorum annem "yat oğlum yorgunsun dinlen istersen" diyor. kız arkadaşım, sevdiğim, kısmet olursa gelecekteki eşim bana "erken yatıyorsun diyor.. bi araba sipariş ettik. bekliyoruz gelmiyor amk. neymiş yurtdışından geliyormuş. a.k. o arabanın. ona da canm sıkkın. bıktım iett'lerde sıkış tıkış yolculuk etmekten. biliyorum 10 senedir her gün binenler var belki, binmek zorunda olanlar var, ama zor arkadaş zor.. ben o kadar zora gelemiyorum demekki.. her sabah anadolu yakasını baştan sona geçiyorum. güne dayak yemiş gibi başlıyorum.. ben ki keyif pezevengi insan, rahatına düşkün adam.. bunları yazdım ama acaba benden daha büyük sıkıntıları olanlar var mıdır diye söylemeden edemiyorum. neden mi? sabahları erken kalksam da iyi bir maaşım var, kız arkadaşımla uyumluyuz ve birbiriize değer veriyoruz. allaha şükür annemle babamın sağlığı iyi ve yanımdalar. ama mutsuz ulan mutsuzum. soruyorum neden?