16 Nisan 2012 Pazartesi
Pinhani kimcidir
öyle tembel ve üşengeç biriyim ki her şeyi son anda yapmak rutin bi şeydir benim için zaten de bazen daha da çok üşenirim, sofrada tuzluğa uzanmamak için yemeği tuzsuz yediğim olur, sık sık. hatta bu şekilde tuz kullanmamaya epey alıştım, görenler ne kadar sağlığına dikkat ediyorsun, ben hiç tuzsuz yiyemem diyor, ahh evet diyorum ben de.
dün annem kayboldu.
evet, dün annemle metrobüse binmeye çalışırken annem bindi ben binemedim. annemi taaa avcılarda buldum.
olay şöyle oldu: edirnekapıdan annemle metrobüse binmeye çalışıyorduk. tıklık tıklım olan bir metrobüsün en ön kapısından binmeye çalıştık annem bindi ve ben annemin arkasından binmeye çalışan kadına yer vereyim derken birden kapı kapandı. annem bindi gidiyor ben kaldım geride. eee ne var bunda demeyin çünkü annemin okuma yazması yok ve telefonunu yanına almamış.
ben anneme camdan 1 durak sonra in diye işaret ettim metrobüs hareket ederken. neyse bir sonraki duraga gittim baktım annem yok, daha sonrakine gittim yine yok. madem öyle şöföre söylemiştir, yenibosnada indirecektir diye düşünerek gittim. ama yenibosnada da yok. meğer annem ben ön kapıdan binemedim diye arka kapıdan binerim diye düşünmüş ve beni beklemiş. en son avcılarda metrobüs boşalınca durumu anlamış ve şöföre anlatmış. bi gittim avcılara annem duruyor şöförlerin yanında.
tabi ben bütün bu olaylar yaşanırken kendi kendine gülen deliler gibiydim. annemin otobüs hareket ederkenki bakışı gözümün önüne geldikçe gülmekten kendimi alamıyordum.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder