Sorun sendemı bendemı

hayatıma giren hemen herkesin önceden saplantılı olduğu birileri var. deliler gibi nefret ediyorlar, ağlıyorlar, zırlıyorlar ama o insansız da olamıyorlar. bu hususta dürüst değiller, hastalıklı halleri var. pirinç ayıklar gibi ayıklıyorum resmen. her durumda fedakarlık yapması gereken ben. arkadaşı , eski sevgilisi, yeni sevgilisi için de. hep ama. sakın umursamayın beni sakın! hep hayatımı çıkmaza sokun. bi kere de demeyin aman bu kız benim yüzümden kısıtlanıyor vs... ne olduğumu bilmiyorum. ben kimim diye değil ben neyim diye sorguluyorum kendimi. insan olmadığım kesinde neyim ben bilemiyorum. sözlükçülerin evindeki paranormal olaylar başlığını okumak gibi bir hata yaptım. çok pişmanım, yine olsa yine kendime engel olamaz okurdum biliyorum ama okumaz olaydım o entryleri, görmez olaydım o başlığı. şu şans faktörü denen şey bir kez bile yanımda olmayacaksa neye yaşıyorum ki mına koyim ? iş yerinde elektrik kesilince çok seviniyorum, üretim müdürü ve patronlar gibi üzgün dolaşmaya çalışıyorum tüh işler kaldı naparız biz şimdi diyorum ama içimden akşama kadar gelmese de eve gitsem diyorum, sanırım bu iş yerine ait degilim ya da içimde hala bir çocuk var