Yol kenarı filmi

kendimi kendimle konuşurken buluyorum. özellikle ders çalışırken. geçen kendime espri yapıp, kendime gülerken bi an dondum kaldım. sesli bi şekilde bu iyi değil dedim kendime. sonra gene kendimle konuştuğumu fark ettim. sınava hazırlanıyorum ya ondan. normalim ki ben. tabii ki normalsin.okumaktan,takip etmekten en çok zevk aldığım başlık belki de ekşi itiraf.ama bugüne kadar hiç yazmamıştım,gerçi yazar olalı pek uzun zaman olmadı zaten.neyse..yazarların itiraflarını okudukça aha diyorum bende de var bu olay,bir an yazayım mı diye düşünüyorum ama sonra vazgeçiyorum sanki diğerlerinden görmüşüm de yazmışım gibi olacak diye.ben de bari bunu itiraf edeyim sözlük. sürekli kendi kendime konuşuyorum. bu gene iyi, bazen kendimle tartışıyorum. "aslında şu şöyle olsa daha iyi olurdu" diyorum mesela, ardından "bence de" diyorum. sonradan farkına varıyorum "bence de" kısmının içerdiği tehlikeyi. çaktırmıyorum. eğlenceli oluyor sonuçta. 12. yaş zirvesine gelmiyorum. fakat zirvenin başlığında sürekli "26 ocaktan sonra yazarlığım onaylandığı için gelemeyeceğim zirve" "onu mu getirsem bunu mu bir türlü karar veremediğim zirve" "+2m var getirebilmeyi çok istediğim zirve" [özel not: tanım olması için oraya zirve yazmak zorunda değilsiniz] gibi entry'ler görüyorum. akabinde olaylar şöyle gelişiyor: - yazarın kimdir nedirini açıyorum - yeni yazarsa tüm entrylerine şöyle bir bakıyorum - entry'si çoksa zamanın ötesindekilerine bakıyorum sonuç olarak, mutlaka hoşuma gitmeyen bir şeyi çıkıyor yazarın ve davetiye kodumu vermemeye karar veriyorum. benim kodumsa benim beğendiğim bir yazar olacak. mükemmel kriterlerim var. gerçekten harikayım. edit: ahaha sevgili moderatörler kimseye vermiyorum kodumu tamam sakin olun.