11 Nisan 2012 Çarşamba
Vestel İzmir Servisleri
eren diye bir çocuk var, ilkokulda hiperaktif bir afacan. bugün dadılık yapmaya gidecektim, ama annesine işim olduğunu söyleyerek gitmedim. işim falan yok tabi, eve gelip uyumayı planlıyordum hazır yarım gün okulu da ekmişken. ama noldu? uyuyamadım. neden? karma lan. ağlıyorum, hala mı uykusu olmaz bir insanın uykusuzluktan ölmesi gerekirken.
Vestel İzmir Servisleri
saçma sapan internet sitesinden tanıştığım (tanıştığım dediysem yüzyüze filan değil) biri için üzülüyorum şu an.
neden bilmem içim ısınmıştı, hoşlandığı kız olduğunu filan saklamıştı benden sonradan anladım filan, kızdım söyledim, niye saklasın ki?
ses etmedim sonra, şimdiyse gelmiş msnden yazıverdi bana, derken trip attı, kızdı, ben de köpürdüm, özür diledi, kardeşim hasta dedi, canı gibi sever,(öyle biliyorum en azından) ateşler içinde dedi, kıyamadım üzüldüm, doldu gözümün içi...
böyleyim işte, kırılıveriyorum, üzülüveriyorum.
uzaktan da olsa duygularımın parçalarını sağa sola kaydırıveriyor.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder