Diploma

kader, onun “iyi bir politikacı” olmasına karar vermiş gibiydi... iyi konuşuyordu, demagojiye sapmaktan çekinmiyordu, dine ve milliyetçiliğe vurgu yapıyordu, halktan biriydi ve halktan biri gibi davranıyordu, sahiciydi, çabuk kavgaya giriyordu, kitlelerle iyi ilişki kuruyordu, teşkilatçıydı, enerjikti... ama derin bir kültürü yoktu, büyük bir vizyona sahip değildi, fazla hırslıydı, politikasını fikirsel bir temele oturtmakta zorlandığı için çabuk zikzak yapıyordu, şemdinli gibi zor zamanlarda rahat adam harcıyordu, “tek adam” olmaya bayılıyordu, çok sık üslup kaymaları yaşıyordu, diplomatik ilişkilerde bile kahvehane raconu ile konuşuyordu. politikada başarılı olacak, bir yerlere gelecek, sıradan bir “parti başkanlığını” ele geçirecek birinin profiline sahipti. ve, kader, erdoğan da dahil herkese gerçekten büyük bir çalım attı. recep tayyip erdoğan, türkiye tarihinin en önemli “liderlerinden” birine dönüştü. “iyi politikacı”, geçirdiği değişimlerle “tarihî bir lider” olma başarısına erişti. türkiye’yi de aşan çok geniş bir vizyonun sahibi şimdi. en zor, en belalı işlerden birine girişerek yirmi beş yıllık savaşı durdurdu. bunu yaparken, sadece “tarihî liderlerde” görülebilen bir özelliğini ortaya koyarak, kendi taraftarlarının bir kısmıyla çelişebilme cesaretini de sergiledi. herkesin “savaş” diyerek oy topladığı bir ülkede o “barış” dedi. pkk’lıların silahlarını bırakıp dağdan inmeleri için yolu açtı. bunu büyük bir kararlılıkla, rakiplerinin ucuz ve hamasi demagojilerine aldırmadan yaptı. şu anda türkiye’de erdoğan’ın çapında bir politikacı yok. buna, erdoğan’a en çok kızanların bile “hayır” diyebileceğini sanmıyorum. erdoğan’ın “kalibresine” sahip kim var bu ülkede? onun cesaretine ve vizyonuna sahip kim var? kimse yok. erdoğan, türkiye’de rakipsiz. ama artık sadece türkiye’de değil bence dünyada da önemli liderlerden biri. sadece türkiye’deki savaşı durdurmadı, dışişleri bakanı davutoğlu’nun da büyük katkılarıyla, bütün bölgeye barış getirecek “açılımlar” yaptı. bir yandan müslüman dünyada hayranlık toplayan bir “lider” olurken, bir yandan da batı’nın fikirlerine önem verdiği, desteklediği bir yönetici oldu. dünya sahnesinin önemli liderlerinden biri artık. yakında ermenistan kapısı da açılacak, yüz yıllık düşmanlık sona erecek, suriye ile sınırı kaldırdık bile, kürdistan’la iki sınır kapısı açılacak, türkiye enerji hatlarının geçiş yolu olacak. bunları yapan adam tarihe geçer, erdoğan da geçecek. bütün tarihî liderler gibi o da tarihe kendi adını kendi elleriyle, risk alarak yazdı. hak ettiği alkış belki hemen patlamayacak ama bir iki yıl sonra bu barışın etkisini herkes hissetmeye başladığında alkışlar daha da kuvvetlenecek.