Kısa Abiye Modelleri

baba karakterinin ailesine yaptıklarını görünce daha fazla izleyemedim. gerginlik çıkartması, dövmesi, sövmesi değil, tüm bunları yaptıktan sonra şefkat göstermesi bulandırdı içimi. biliyorum bu bir dizi, ben de "boyun posun devrilsin ceyaarr!!" diye dallas izleyen kocakarılar gibi yorumluyorum. biliyorum ama dizideki baba karakterini kullanarak aynı huya sahip olan bütün babalara çocuklarının ve torunlarının yüzlerini görmek bir daha nasip olmasın diye beddua ediyorum ki beddua etmek hayatta en hazzetmediğim şeydir. Kısa Abiye Modelleri şunu da eklemeden edemeyeceğim; önce sinir harbi yaşatıp sonra şefkat gösterdiğiniz o çocuklar size sarılırken ve öperken sevgilerini göstermiyor, sadece korkularını gizlemeye çalışıyorlardı. salı günlerini boşaltmasıyla doldurması bir olmuş dizidir. hatırla sevgilideki deniz ve defne'nin saf aşkı ile ahmet ile berrin'in aşkı benzerlik taşıyacak gibi. mete'nin babasıyla konuşurkenki "keşke başımızda olsaydın da ben kavga etmek zorunda kalmasaydım" temalı konuşması hüngür hüngür ağlattı. ailenin büyük kızı berrin'in gerek ses tonundan gerekse soğuk bakışlarından bir bergüzar korel havası almaktayım merak ediyorum bunu düşünen bir tek ben miyim.